ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Είμαστε τα απομεινάρια ενός προηγμένου πολιτισμού που έδρασε στο απώτατο παρελθόν. Είμαστε τα τέκνα μιας Ελλάδας που πότε δεν έχουμε δει έτσι ως τώρα.
Σε τούτο τον τόπο με τους γεμάτους θησαυρούς, όπου το ανθρώπινο πνεύμα είχε δώσει τα υψηλότερα δείγματα της αξίας του,
μέσα από τις σαγηνευτικές νύχτες των πολεμιστών, των πολεμιστών της ΑΣΑΝΑΣ ΑΘΗΝΑΣ!
Σαν τα είδωλα αυτά ....
έδωσαν το όραμα για χιλιάδες χρόνια σε τούτο τον τόπο, όπου το όνειρο και η πραγματικότητα έγιναν ένα, κατακτώντας το μυστήριο!
Η μοναδική διάκριση του ανθρώπου σε σχέση με τα υπόλοιπα πλάσματα είναι πως μπορεί να διακρίνει την μέγιστη αξία όλων των "Αρχαίων Καλλιτεχνημάτων" !
Δυστυχώς τα βίαια πάθη σήμερα τα καλύπτουν σαν πέπλο σκοτεινό όλα τούτα. Σκοτώνοντας τον έρωτα για την φωτεινή Πατρίδα.
Τα παραμύθια που άκουγα από παιδί μνημονεύουν τους νεκρούς της Τροίας, του Μαραθώνα και των Θερμπυλών!
Άραγε ποιος είναι ικανός σήμερα να ενώσει όλους τους Έλληνες και να σώσει τον Ελληνικό πολιτισμό;
Φυγάδες καιροί και ο Εφιάλτης πάντα εκεί, έτοιμος για την συναλλαγή. Μα είναι Φεβρουάριος ο μήνας των χρησμών,
του θεού των ΔΕΛΦΩΝ:" Ω, ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΓΗ ΝΑ ΤΡΕΜΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΛΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ".
Και πως να το εξηγήσει κανείς αυτό το γεγονός. Ποιος μπορεί να είναι ο επίλογος της προφητείας;;;
Άραγε τι να γνωρίζουμε για το κλειδί της γνώσης; Ένα όχι και τόσο συνηθισμένο όπλο:" ΓΝΩΘΙ Σ' ΑΥΤΟΝ ".
Θρηνούμε το θάνατο, πιστεύοντας στην ανάσταση του ΙΗΣΟΥ, που θα κρίνει τις ψυχές, τουλάχιστον ας φοβηθούμε εκείνον.
Το πρόβλημα είναι ότι πολύ θέλουν να σκοτώσουν τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ωστόσο το να γνωρίζεις ή να υποψιάζεσαι ένα έγκλημα,
δίχως να κάνεις κάτι για να το εμποδίσεις είναι μια στάση συνενοχής.
Ποιο απ' όλα τούτα φοβάστε περισσότερο;
Δεν αξίζει τίποτα πιο πολύ από το μέλλον του λαού μας. Θυμηθείτε την βαρβαρότητα, τον τυφλό φανατισμό, το απύθμενο μίσος.
Εκείνες τις στιγμές που αντηχούσαν οι φωνές των παιδιών, που καλούσαν απελπισμένα τους γονείς τους, μόνο εκείνοι δεν μπορούσαν πια να τα βοηθήσουν, θυμηθείτε,
γιατί οι σκλάβοι μόνο δεν θυμούνται πια τον παρελθόν τους. Να γιατί φαινόμαστε οι περισσότεροι από εμάς αντάξιοι αυτής της μεγαλειώδους κληρονομιάς.
Να γιατί δεν μάθαμε να πολαμάμε. Ας λυπηθούν οι τρομερές δυνάμεις φύσεως του έντιμους. Αλίμονο στους ένοχους, που εμπλέκονται σε αρχαιοκαπηλίες και σε κάθε λογής προδοσίες.
Μα πιο πολύ φοβηθείτε την αδυναμία και την απουσία των αντιπροσώπων του λαού μας...

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Στ. Αντωνάκης
(Εφημερίδα: " ΣΤΟΧΟΣ", 28/02/2008)