Στην εισαγωγή του, ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι, όταν παρέλαβε, η ελληνική οικονομία ήταν κάτι παραπάνω από ελλειμματική καθώς λέει ότι μετά την πολιτική τού «Τσοβόλα, δώσ' τα όλα», το 1989 η χώρα είχε πτωχεύσει. Παράλληλα εκφράζει την εκτίμιση ότι οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις με τη συμμετοχή της Αριστεράς, συνέβαλαν στην εμβάθυνση της εθνικής συμφιλίωσης αλλά δεν μπορούσαν να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα όπως μπορούσε η δική του κυβέρνηση η οποία, όπως λέει, δεν είχε δώσει καμία υπόσχεση στον ελληνικό λαό.
«Είχα πει ότι θα επιχειρήσω να βελτιώσω τη ζωή των Ελλήνων αλλά θα τους ζητούσα περισσότερη δουλειά για να μπορέσουμε να κάνουμε την Ελλάδα ανταγωνιστική. Είχα πει την αλήθεια μερικές φορές μέχρις ωμότητος. Αν δεν είχα ανατραπεί η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική» αναφέρει επίσης ο πρώην πρωθυπουργός.
Την πτώση της κυβέρνησης την αποδίδει στο γεγονός ότι, στη ΝΔ, «επικράτησαν οι λαϊκίστικες απόψεις που εξέφραζε η εσωκομματική μου αντιπολίτευση» και προσθέτει ότι «η Ελλάδα ακολούθησε άβουλη και μοιραία τον ολισθηρό δρόμο των χρεών και των ελλειμμάτων. Παρά τις ελάχιστες φωνές που, απομονωμένες από την ευρύτερη κοινή γνώμη, προειδοποιούσαμε μάταια για τα επερχόμενα δεινά, ο δανεισμός συνεχίστηκε και κορυφώθηκε στη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 2000».
Τέλος αναφερόμενος στην σημερινή κατάσταση ο κ. Μητσοτάκης εκφράζει την αντίθεσή του με την επιστροφή στη δραχμή και συνιστά αποδοχή της πραγματικότητας. «Πρέπει να πούμε στον λαό ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να γίνουμε ανταγωνιστικοί γιατί εφεξής θα πρέπει να ζήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις σε έναν σκληρό κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου