Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ κυβέρνηση ΟΛΩΝ των εποχών και η υπνωτισμένη κοινωνία

«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;»

Η άβυσσος δείχνει πιο κοντά από ποτέ.

Οι εκλογές (πρόωρες εθνικές αλλά και πιο πριν οι προεδρικές) από τα πρωτογενή πλεονάσματα οδήγησαν σε απώλειες οικονομικών στόχων, με αποτέλεσμα από 1,5% πλεόνασμα να έχουμε πέσει στο 0,3% και να αμφισβητείται καλά – καλά και η ανάπτυξη που όλοι προέβλεπαν για το 2015. 

Την ίδια στιγμή όλη η Ευρώπη μας βρίζει, 

ο Γιάνης Βαρουφάκης θεωρείται persona non grata, 

το Δημόσιο δεν πληρώνει καμία άλλη υποχρέωση για να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη 

...με αποτέλεσμα χιλιάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να πνίγονται λόγω παύσης πληρωμών, αν και κανείς δεν ασχολείται με αυτές.

Θέλετε κι άλλα;

Όλα προδιαγράφουν νέο Μνημόνιο (ενώ η χώρα θα έβγαινε από αυτό έστω και με πολύ μεγάλο τίμημα) τον Φεβρουάριο, ενώ βαπτίζοντας το κρέας – ψάρι κάναμε την Τρόικα «Θεσμούς», το Μνημόνιο – πρόγραμμα «γέφυρα» και την  ίδια στιγμή αυτούς που μας δανείζουν τους υβρίζουμε καθημερινά. Μάλιστα κάποιοι πιο προχωρημένοι φθάνουν μέχρι και στο σημείο να προτείνουν έξοδο της χώρας από το ευρώ και επιστροφή στα δελτία για καύσιμα και τρόφιμα ως «λύση» στο αδιέξοδο μας.

Παράλληλα, χώρες μέλη της ΕΕ πραγματοποιούν προσομειώσεις για να διαπιστώσουν πως θα τις επηρεάσει ένα Graccident, προετοιμάζοντας πρόταση δημοψηφίσματος για την παραμονή μας στο Ευρώ.

Παρά την τραγική παραπάνω εικόνα όμως, οι πολίτες αυτής της χώρας ζουν στον δικό τους πλανήτη. 

Ζουν σε ένα παράλληλο και μη τεμνόμενο με την πραγματικότητα σύμπαν. 

Η δημοφιλία της κυβέρνησης είναι σε επίπεδα που δεν έχουμε δει εδώ και χρόνια, όλοι «γουστάρουν» τον τσαμπουκά που κάνουμε και το πώς «κάναμε τα μούτρα του Σόιμπλε κιμά». 

Κανένας δεν θέλει να δει την ψυχολογική απομάκρυνση από αυτό που λέμε Ευρώπη ή πιο σωστά δυτικό κόσμο. 

Κανείς δεν βλέπει την ανήκεστο βλάβη στις σχέσεις με τους εταίρους μας. 

Όλοι επιθυμούν νεφελώδεις συμμαχίες με τη Ρωσία (που επίσης έχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα) και «τζάμπα» εθνική υπερηφάνεια.

Κι όμως. Θα έπρεπε το μάθημα ως λαός να το έχουμε πάρει. 

Γιατί όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα για εμάς τους Έλληνες. Τα έχουμε ξαναβιώσει. 

Θυμάμαι πως τους πρώτους τρεις μήνες η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου απολάμβανε αντίστοιχη δημοφιλία. 

Όλοι είχαν συγκινηθεί με τους «αντιεξουσιαστές της εξουσίας». 

Όλοι «γούσταραν» την εναλλακτική Τίνα Μπιρμπίλη που πήγαινε στα υπουργικά συμβούλια με αθλητικά παπούτσια και σακίδιο στην πλάτη (σ.σ. σας θυμίζει κάτι αυτό;) και τις πράσινες παπάρες του ΓΑΠ. 

Ήταν η τότε «εναλλακτική» διακυβέρνηση. 

Ώσπου άρχισαν τα τραγικά λάθη. 

Άρχισε ο πρωθυπουργός να περιγράφει διεθνώς τη χώρα με τα πιο μελανά χρώματα και να μιλάει για Τιτανικό, όπως κάποιοι ακριβώς πράττουν σήμερα μιλώντας εκτός συνόρων για την «ελληνική διαφθορά». 

Ώσπου ήλθε το Καστελόριζο. 

Ώσπου ακολούθησαν τα μέτρα. 

Ώσπου η δημοφιλία της τότε κυβέρνησης έπεσε εντός λίγων μηνών στα τάρταρα και η «εναλλακτική Τίνα» χάθηκε στο βόλεμα της στον ΟΟΣΑ και το Παρίσι, όπως – ενδεχομένως – θα χαθεί ο Γιάνης Βαρουφάκης σε κάποιο ακριβοπληρωμένο πόστο, σε κάποιο διεθνές πανεπιστήμιο την ώρα που εμείς εδώ λόγω των επιλογών του θα βουλιάζουμε στην ύφεση και τη φτώχεια.

Κι όμως. 

Όπως και τότε, έτσι και τώρα σαν υπνωτισμένη η κοινωνία μας, σαν μαγνητισμένο το πόπολο από κάτω χειροκροτά δίχως να μπορεί να δει το αυτονόητο. 

Θυμίζοντας το γνωστό «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;» άπαντες αισθάνονται μια αδιόρατη εθνική υπερηφάνεια, θυμίζοντας όμως τον στίχο «μπήκαν στην Πόλη οι εχθροί κι εμείς γελούσαμε».

Κι αν αυτό που ήλθε το 2010 ήταν μια απίστευτη κρίση και ρήμαγμα των νοικοκυριών, αυτό που τώρα θα έλθει αν η χώρα δεν εγκαταλείψει την πορεία σύγκρουσης με όλη την Ευρώπη και το φλερτ με ιδέες περί δημοψηφισμάτων, δελτίων σε τρόφιμα και καύσιμα και τσαμπουκάδων κατά αυτών που μας δανείζουν, θα είναι χειρότερο.

Δ.Μαρκόπουλος

protothema.gr