Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Οι γυναίκες της μεταπολίτευσης στο δημόσιο βίο της χώρας.

Επειδή η συντριπτική τους πλειοψηφία μου φαίνονται πολιτικά ανώριμες και κοινωνικά άκαπνες, τις αφιερώνω τούτο το απόσπασμα από το έργο του Γάλλου σοσιαλιστή Α.Μπέμπελ: «Η γυναίκα και ο σοσιαλισμός» (ιστορικές εκδόσεις», Αθήνα 1981, σελ. 190): «Όταν η Συμβατική Συνέλευση του 1793 διακήρυξε τα δικαιώματα του ανθρώπου, οι πιο οξυδερκείς γυναίκες κατάλαβαν πως επρόκειτο για τα δικαιώματα των αντρών, στα οποία η Ολυμπία Ντε Γκουζ, η Λουϊζ Λακόμπ και άλλες αντιπαρέθεσαν τα «δικαιώματα της γυναίκας» σε δεκαεφτά άρθρα που δικαιολογήθηκαν έτσι στην κομμούνα του Παρισιού στις 28 Μπρυμαίρ (20 Νοέμβρη 1973): «Αν η γυναίκα έχει το δικαίωμα ν’ ανεβαίνει στη λαιμητόμο, έχει και το δικαίωμα ν’ ανεβαίνει στο βήμα» (Προφανώς εννοεί στο
βήμα της βουλής).
Τι υπέροχο επιχείρημα και πόσο αυτό δεν ανταποκρίνεται στις Ελληνίδες της μεταπολίτευσης που χρόνια και χρόνια ανεβαίνουν «στο βήμα» ακριβοντυμένες, πουδραρισμένες, σικάτες με κόμμωση λουκ, ωσάν να βρίσκονται σε πασαρέλα καλλιστείων. Όσο για τον πολιτικό λόγο, είναι περίπου όμοιος των ανδρών, γιατί κι’ αυτοί ξεκίνησαν από την ίδια κοινωνική κατάσταση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου