Ελληνική φωτιά
"Υγρό Πύρ" : Η χημική ουσία χρησιμοποιήθηκε την εποχή του Βυζαντίου σε μάχες στη θάλασσα. Έριχναν αυτό το υγρό στον εχθρό - μετατρεπόταν σε πυλώνες φλόγας, που συνέχιζε να καίει ακόμη και στο νερό..
Όπλο δεσμης ακτίνων
Ο αρχαίος Έλληνας λόγιος Αρχιμήδης, 212 π.Χ., αναφέρει ένα όπλο με δέσμη ακτίνων, η οποία έκαψε τον περσικό στόλο. Το όπλο ήταν φτιαγμένο από χάλκινες ασπίδες που αντανακλούσαν τον ήλιο και έστελναν την ακτίνα στα στρατεύματα του εχθρού.
Αναδημιουργία σπασμένου γυαλιού
Σε αρχαίες πηγές υπάρχουν κάποια κομμάτια πληροφοριών σχετικά με ένα ευέλικτο γυαλί. Ο υαλουργός Πετρώνιος (63 μ.Χ.), αναφέρεται μια ιστορία ενός γυάλινου βάζου που προσφέρθηκε ως δώρο στον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37 π.Χ.). Όταν παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα, ο υαλουργός έριξε το βάζο στο πάτωμα, αλλά το βάζο δεν έσπασε σε κομμάτια. Η πτώση παραμόρφωσε ελαφρά μόνο το γυάλινο βάζο, πριν ξαναπάρει το αρχικό του σχήμα. Τιβέριος διέταξε την αποκεφάλιση του υαλουργού, γιατί θεώρησε δεδομένο ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και για πολύτιμα μέταλλα.
Δαμασκινός χάλυβας
Ο θαυματουργός Δαμασκινός χάλυβας, σφυριλατήθηκε στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Η τεχνολογία αυτή προέρχεται περίπου απο το 300 μ.Χ. Είναι το ισχυρότερο μέταλλο στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν και η ακριβής σύνθεση του χάλυβα παρέμεινε μυστική για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι γνωστό ότι βασίστηκε σε ειδικό κράμα. Στα μέση του 18ου αιώνα, η παραγωγή της Δαμασκινού χάλυβα σταμάτησε. Το μυστικό αυτού του μετάλλου εξετάστηκε σε εργαστηριακές συνθήκες, με τη βοήθεια ηλεκτρονικής μικροσκοπικής σάρωσης, αλλά δεν γνωστοποιήθηκε.
Αντίδοτο "mitridatium".
Ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης Στ ' (120-63 χρόνια π.Χ.), λέγεται ότι βρήκε μια συνταγή για ένα δραστικότατο αντίδοτο που αποτελούσε θεραπεία για όλα τα δηλητήρια. Η ουσία πήρε και το όνομά του Στη συνέχεια, ένας προσωπικός γιατρός του Ρωμαίου Καίσαρα Νέρωνα τελειοποίησε τον τύπο της χημικής ουσίας του αντίδοτου. Η αρχική συνταγή χάθηκε στο χρόνο. Γνωρίζουμε μόνο ότι το αντίδοτο mitridatium περιελάμβανε ουσίες οπίου και ένα συνδυασμό διαφόρων δηλητηρίων - χαμηλών δόσεων- μαζί με τα αντίδοτα τους.
Το 1992, ο πρώην Σοβιετικής βιολόγος Σεργκέι Ποπόφ, ο οποίος μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπάθησε να αναδημιουργήσει το mitridatium, χωρίς αποτέλεσμα.
"Υγρό Πύρ" : Η χημική ουσία χρησιμοποιήθηκε την εποχή του Βυζαντίου σε μάχες στη θάλασσα. Έριχναν αυτό το υγρό στον εχθρό - μετατρεπόταν σε πυλώνες φλόγας, που συνέχιζε να καίει ακόμη και στο νερό..
Όπλο δεσμης ακτίνων
Ο αρχαίος Έλληνας λόγιος Αρχιμήδης, 212 π.Χ., αναφέρει ένα όπλο με δέσμη ακτίνων, η οποία έκαψε τον περσικό στόλο. Το όπλο ήταν φτιαγμένο από χάλκινες ασπίδες που αντανακλούσαν τον ήλιο και έστελναν την ακτίνα στα στρατεύματα του εχθρού.
Αναδημιουργία σπασμένου γυαλιού
Σε αρχαίες πηγές υπάρχουν κάποια κομμάτια πληροφοριών σχετικά με ένα ευέλικτο γυαλί. Ο υαλουργός Πετρώνιος (63 μ.Χ.), αναφέρεται μια ιστορία ενός γυάλινου βάζου που προσφέρθηκε ως δώρο στον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37 π.Χ.). Όταν παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα, ο υαλουργός έριξε το βάζο στο πάτωμα, αλλά το βάζο δεν έσπασε σε κομμάτια. Η πτώση παραμόρφωσε ελαφρά μόνο το γυάλινο βάζο, πριν ξαναπάρει το αρχικό του σχήμα. Τιβέριος διέταξε την αποκεφάλιση του υαλουργού, γιατί θεώρησε δεδομένο ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και για πολύτιμα μέταλλα.
Δαμασκινός χάλυβας
Ο θαυματουργός Δαμασκινός χάλυβας, σφυριλατήθηκε στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Η τεχνολογία αυτή προέρχεται περίπου απο το 300 μ.Χ. Είναι το ισχυρότερο μέταλλο στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν και η ακριβής σύνθεση του χάλυβα παρέμεινε μυστική για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι γνωστό ότι βασίστηκε σε ειδικό κράμα. Στα μέση του 18ου αιώνα, η παραγωγή της Δαμασκινού χάλυβα σταμάτησε. Το μυστικό αυτού του μετάλλου εξετάστηκε σε εργαστηριακές συνθήκες, με τη βοήθεια ηλεκτρονικής μικροσκοπικής σάρωσης, αλλά δεν γνωστοποιήθηκε.
Αντίδοτο "mitridatium".
Ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης Στ ' (120-63 χρόνια π.Χ.), λέγεται ότι βρήκε μια συνταγή για ένα δραστικότατο αντίδοτο που αποτελούσε θεραπεία για όλα τα δηλητήρια. Η ουσία πήρε και το όνομά του Στη συνέχεια, ένας προσωπικός γιατρός του Ρωμαίου Καίσαρα Νέρωνα τελειοποίησε τον τύπο της χημικής ουσίας του αντίδοτου. Η αρχική συνταγή χάθηκε στο χρόνο. Γνωρίζουμε μόνο ότι το αντίδοτο mitridatium περιελάμβανε ουσίες οπίου και ένα συνδυασμό διαφόρων δηλητηρίων - χαμηλών δόσεων- μαζί με τα αντίδοτα τους.
Το 1992, ο πρώην Σοβιετικής βιολόγος Σεργκέι Ποπόφ, ο οποίος μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπάθησε να αναδημιουργήσει το mitridatium, χωρίς αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου