ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ...

Γράφει ο Γεώργιος Ε. Δουδούμης, Οικονομολόγος-Συγγραφέας, Μέλος ΔΣ ΕΛΙΣΜΕ, Υπεύθυνος ΔΣ 

α ψέματα δεν αντέχουν στον χρόνο και αυτό ισχύει και για το γειτονικό της Ελλάδος κράτος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, δημιούργημα της κομμουνιστικής φαντασίωσης, που επιζεί μέχρι σήμερα μόνο χάριν της ανιστόρητης και λανθασμένης πολιτικής εκτίμησης αφελών σύγχρονων σερίφηδων των ΗΠΑ. Υπενθυμίζουμε με την ευκαιρία το τηλεγράφημα του State Department,   τον Δεκέμβριο του 1944, προς αμερικανικές Αρχές, με υπογραφή του τότε αμερικανού
Υπουργού Εξωτερικών, Edward Stettinius, που έγραφε ότι: «Η (αμερικανική) Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «Μητέρα Πατρίδα» ή μακεδονική «εθνική συνείδηση» αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία, που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδος». 
Η σημερινή κατάσταση στη δημοκρατία του Βαρδάρη μπορεί να χαρακτηριστεί σημείο καμπής στην πορεία της, εφόσον πλέον οι κύριοι συγκάτοικοι στον συγκεκριμένο χώρο αρνούνται να συνυπάρξουν με τους όρους που συνυπήρξαν μέχρι σήμερα.    Η αποκληθείσα «πλατφόρμα των Τιράνων» περιλαμβάνει τους σαφείς όρους, που έθεσαν οι Αλβανοί της ΠΓΔΤΜ υπό την αιγίδα της «μητέρας πατρίδας», οι οποίοι οδηγούν σε συνδιοίκηση της χώρας από Σλάβους και Αλβανούς. Το επόμενο βήμα της ήδη συμφωνημένης συνδιοίκησης που ξεκίνησε με την κυβέρνηση Ζάεφ, όταν θα επέλθουν τριβές και διενέξεις μεταξύ Σλάβων και Αλβανών και το σημερινό κράτος θα έχει εξελιχθεί σε ένα κράτος με δύο ταυτότητες, προβλέπεται να είναι ο οριστικός χωρισμός. Το ερώτημα είναι, αν ο χωρισμός θα είναι ειρηνικός ή αν θα συμβεί ως αποτέλεσμα αιματηρής σύγκρουσης.
Αν ο χωρισμός γίνει με πρότυπο το διαζύγιο Τσεχίας και Σλοβακίας, εκτιμάται, ότι το τμήμα υπό αλβανική διοίκηση θα ενωθεί με την Αλβανία (ενδεχομένως σε συνδυασμό με την προγραμματισμένη ένταξη στην Αλβανία και του Κοσσόβου) και θα παραμείνει ως ανεξάρτητο κράτος μια ψευδομακεδονία μικρότερη της σημερινής, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Αν όμως, και αυτό είναι το πιθανότερο, υπάρξουν συγκρούσεις που θα εμπλέξουν και άλλους, εκτός των σημερινών συνόρων της ΠΓΔΤΜ, τότε η κατάσταση εκτιμάται, ότι θα διεθνοποιηθεί και την τύχη της περιοχής θα την κρίνουν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων οι επικυρίαρχοι της περιοχής, οι οποίοι σήμερα είναι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, οι οποίες σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό συμπίπτουν. Η Ρωσία, εκτιμάται, ότι θα θέλει να έχει λόγο στην απόφαση και θα συνηγορήσει, ώστε το μη αλβανικό τμήμα να μοιραστεί πρωτίστως μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας, ενώ λογικό είναι να αναμένεται, ότι για λόγους ισορροπίας που έχουν να κάνουν με τα δικά της συμφέροντα στα Βαλκάνια, θα συμφωνήσει να δοθεί ένα μικρό τμήμα και στην Ελλάδα. 
Από την άλλη πλευρά, οι Δυτικοί θα έχουν κατά νου μάλλον μια πιο ισορροπημένη μοιρασιά μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας, δυο χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, ενώ δεν προβλέπεται να φανούν γενναιόδωροι έναντι της Σερβίας, η οποία εμφανίζεται σήμερα ως το πιο φιλικό κράτος της Ρωσίας στην περιοχή. Επιπροσθέτως, η Σερβία προβλέπεται εν καιρώ να ενωθεί με τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Συνεπώς, οι Δυτικοί δεν έχουν λόγο να δημιουργήσουν μια μεγάλη Σερβία, πόσο μάλλον όταν αυτή θα έχει στραμμένο το βλέμμα στη Ρωσία. Επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συμφέρον να ενσωματωθούν αυτά τα μικρά τμήματα στα ήδη κράτη-μέλη της, ώστε να διαγραφεί η προοπτική ένταξης ενός ακόμη μικρού και προβληματικού κράτους σε αυτήν συνδεδεμένου με μια προβληματική γλώσσα (Μακεδονική;).
Συμπερασματικά, προκύπτει ως άμεση ανάγκη να παύσει η Ελλάδα να διακηρύσσει αφελώς, ότι δεν διεκδικεί τίποτε και να αρχίσει να τοποθετείται ευθαρσώς πληροφορώντας επιλεγμένους εταίρους και συμμάχους καταλλήλως. Σκόπιμο είναι, το υπουργείο Εξωτερικών μας να αρχίσει να ενημερώνει τον φάκελο «Ελλάς», ώστε όταν υποβληθεί να πληροί τις προϋποθέσεις επιτυχίας.