Με αφορμή την έξοδο Κουφοντίνα…

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Η έξοδος του καταδικασθέντος με 11 φορές ισόβια και 1700 χρόνια φυλάκιση  Δ. Κουφοντίνα με 48ωρη άδεια, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Στη Βουλή παρακολουθήσαμε παρέμβαση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και οργισμένη απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης που δήλωσε αναρμόδιος για το θέμα και ένιψε τας χείρας του για την άδεια, ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος.
Ο κατά τα άλλα ουδέτερος υπουργός δεν έκανε το ίδιο στην περίπτωση της προφυλακισμένης Ηριάννας, μια και βγήκε, ως μη όφειλε, να ασκήσει κριτική στην απόφαση του δικαστηρίου που ήρθε να επικυρώσει προηγούμενη απόφαση της δικαιοσύνης, για την συνέχιση της προφυλάκισης.

Πέρα όμως από αυτά, η πλευρά της ΝΔ υποστήριξε ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άλλαξαν τον νόμο και έκαναν τα 18 χρόνια 8 φυλάκισης για τους ισοβίτες προκειμένου να τύχουν του ευεργετήματος της ολιγοήμερης άδειας.
Τα σχόλια γι’ αυτή την απόφαση από χώρες που είχαν θύματα από την εγκληματική δραστηριότητα της 17Ν, προκαλούν μια διεθνή αρνητική δημοσιότητα για την Ελλάδα, σε μια περίοδο που το θέμα ασφάλειας είναι αυτό που έχει βοηθήσει σημαντικά στην ραγδαία αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς την χώρα μας.
Το θέμα της εξόδου Κουφοντίνα με διήμερη άδεια είναι μια αφορμή για να δούμε αν η εκτεταμένη χρήση της βίας, που ξεκίνησε αμέσως μετά την μεταπολίτευση το 1975 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, σε ηπιότερη μορφή έκαναν καλύτερη την κοινωνία μας και σοφότερο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Η απάντηση είναι αρνητική, μια και η σημερινή εικόνα του δημόσιου βίου δεν τιμά ούτε την κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ούτε τους θεσμούς, που υποτίθεται ότι υπηρετούν τα πρόσωπα που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας.
Σε όλα αυτά τα χρόνια είδαμε την διαφθορά και την διαπλοκή να γιγαντώνεται, τις παραβιάσεις του Συντάγματος να αποτελούν καθημερινή πρακτική των κυβερνήσεων και την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος που είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, την ώρα που οι πολίτες και κυρίως αυτοί που μέχρι χθες αποτελούσαν την μεσαία τάξη κατακρημνίζονται και οδηγούνται στα συσσίτια και στην αναζήτηση επιδομάτων για να επιβιώσουν.
Βλέπουμε δηλ. ότι οι δημοκρατικές λειτουργίες, αντί να γίνει καλύτερες προκειμένου να απαντήσουν στους κάθε λογής επικριτές, έγιναν χειρότερες και από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού, αλλά και από πλευράς των στοιχειωδών παροχών προς τους πολίτες.
Από την άλλη πλευρά οι στόχοι των τρομοκρατών με κορυφαία αυτήν την δολοφονία του Π. Μπακογιάννη δείχνουν ότι σκοπό είχαν να αποτρέψουν την εθνική συμφιλίωση, και να μας πείσουν ότι ο εμφύλιος συνεχίζεται ακόμη και στις μέρες μας.
Σε όλη την Ευρώπη τα φαινόμενα αυτά οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο και κάποια έγιναν στην πορεία όργανα τρίτων που εξυπηρετούσαν ιδιοτελείς σκοπούς. Όμως ενώ η τρομοκρατική δραστηριότητα σε αυτή την μορφή έχει εξαλειφθεί στην Ευρώπη στη χώρα μας συνεχίζεται και αναπτύσσεται σαν την λερναία Ύδρα.
Ο διχασμός, που είναι προπατορικό αμάρτημα στη χώρα μας, στάθηκε διαχρονικά εμπόδιο στην πρόοδο και την προκοπή όλων των πολιτών, μια και δεν άρπαξαν τις πάμπολλες ευκαιρίες, προκειμένου να απογειώσουν  την κοινωνία και να την βγάλουν από την διαχρονική μιζέρια που την κατατρέχει.
Εκατό χρόνια από την ένοπλη επιβολή του κομουνιστικού συστήματος στη Ρωσία και τριάντα χρόνια από την κατάρρευσή του, κάποιες ομάδες  επιμένουν με την βία να επιβάλουν τις απόψεις τους, προκειμένου να καταργήσουν το σημερινό αντιπροσωπευτικό σύστημα, χωρίς να μας λένε, μια και υπάρχει και μια πανσπερμία θέσεων, για την ιδεατή κοινωνία  που ονειρεύονται μια και κάτι ανάλογο δεν υπάρχει σε καμιά χώρα του πλανήτη.
Βεβαίως αν θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας, οφείλουμε να αλλάξουμε το σημερινό άθλιο σύστημα διακυβέρνησης, που γεννάει τους κάθε λογής «επαναστάτες».
Να καταργηθούν με το μαχαίρι οι πελατειακές σχέσεις και να αποσυνδεθούν, νομοθετική με εκτελεστική εξουσία. Αυτό για να γίνει πρέπει σε όλα τα εκλεγόμενα αξιώματα να ισχύσει ο περιορισμός των δύο πλήρων θητειών και οι υπουργοί να μην είναι βουλευτές.
Να δημιουργηθούν μονοεδρικές περιφέρειες και όταν προκαλούνται πρόωρες εκλογές να είναι για το υπόλοιπο της θητείας. Να μειωθούν οι βουλευτές και οι υπουργοί και να περιοριστούν τα κάθε λογής προνόμια όσων αναλαμβάνουν κάποιο ρόλο στα δημόσια πράγματα της χώρας.
Να λειτουργήσει η αξιοκρατία παντού στο δημόσιο και να καταργηθούν οι ποικιλώνυμοι γραμματείς, που από τη μια
Η έξοδος του καταδικασθέντος με 11 φορές ισόβια και 1700 χρόνια φυλάκιση  Δ. Κουφοντίνα με 48ωρη άδεια, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Στη Βουλή παρακολουθήσαμε παρέμβαση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και οργισμένη απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης που δήλωσε αναρμόδιος για το θέμα και ένιψε τας χείρας του για την άδεια, ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος.
Ο κατά τα άλλα ουδέτερος υπουργός δεν έκανε το ίδιο στην περίπτωση της προφυλακισμένης Ηριάννας, μια και βγήκε, ως μη όφειλε, να ασκήσει κριτική στην απόφαση του δικαστηρίου που ήρθε να επικυρώσει προηγούμενη απόφαση της δικαιοσύνης, για την συνέχιση της προφυλάκισης.
Πέρα όμως από αυτά, η πλευρά της ΝΔ υποστήριξε ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άλλαξαν τον νόμο και έκαναν τα 18 χρόνια 8 φυλάκισης για τους ισοβίτες προκειμένου να τύχουν του ευεργετήματος της ολιγοήμερης άδειας.
Τα σχόλια γι’ αυτή την απόφαση από χώρες που είχαν θύματα από την εγκληματική δραστηριότητα της 17Ν, προκαλούν μια διεθνή αρνητική δημοσιότητα για την Ελλάδα, σε μια περίοδο που το θέμα ασφάλειας είναι αυτό που έχει βοηθήσει σημαντικά στην ραγδαία αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς την χώρα μας.
Το θέμα της εξόδου Κουφοντίνα με διήμερη άδεια είναι μια αφορμή για να δούμε αν η εκτεταμένη χρήση της βίας, που ξεκίνησε αμέσως μετά την μεταπολίτευση το 1975 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, σε ηπιότερη μορφή έκαναν καλύτερη την κοινωνία μας και σοφότερο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Η απάντηση είναι αρνητική, μια και η σημερινή εικόνα του δημόσιου βίου δεν τιμά ούτε την κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ούτε τους θεσμούς, που υποτίθεται ότι υπηρετούν τα πρόσωπα που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας.
Σε όλα αυτά τα χρόνια είδαμε την διαφθορά και την διαπλοκή να γιγαντώνεται, τις παραβιάσεις του Συντάγματος να αποτελούν καθημερινή πρακτική των κυβερνήσεων και την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος που είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, την ώρα που οι πολίτες και κυρίως αυτοί που μέχρι χθες αποτελούσαν την μεσαία τάξη κατακρημνίζονται και οδηγούνται στα συσσίτια και στην αναζήτηση επιδομάτων για να επιβιώσουν.
Βλέπουμε δηλ. ότι οι δημοκρατικές λειτουργίες, αντί να γίνει καλύτερες προκειμένου να απαντήσουν στους κάθε λογής επικριτές, έγιναν χειρότερες και από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού, αλλά και από πλευράς των στοιχειωδών παροχών προς τους πολίτες.
Από την άλλη πλευρά οι στόχοι των τρομοκρατών με κορυφαία αυτήν την δολοφονία του Π. Μπακογιάννη δείχνουν ότι σκοπό είχαν να αποτρέψουν την εθνική συμφιλίωση, και να μας πείσουν ότι ο εμφύλιος συνεχίζεται ακόμη και στις μέρες μας.
Σε όλη την Ευρώπη τα φαινόμενα αυτά οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο και κάποια έγιναν στην πορεία όργανα τρίτων που εξυπηρετούσαν ιδιοτελείς σκοπούς. Όμως ενώ η τρομοκρατική δραστηριότητα σε αυτή την μορφή έχει εξαλειφθεί στην Ευρώπη στη χώρα μας συνεχίζεται και αναπτύσσεται σαν την λερναία Ύδρα.
Ο διχασμός, που είναι προπατορικό αμάρτημα στη χώρα μας, στάθηκε διαχρονικά εμπόδιο στην πρόοδο και την προκοπή όλων των πολιτών, μια και δεν άρπαξαν τις πάμπολλες ευκαιρίες, προκειμένου να απογειώσουν  την κοινωνία και να την βγάλουν από την διαχρονική μιζέρια που την κατατρέχει.
Εκατό χρόνια από την ένοπλη επιβολή του κομουνιστικού συστήματος στη Ρωσία και τριάντα χρόνια από την κατάρρευσή του, κάποιες ομάδες  επιμένουν με την βία να επιβάλουν τις απόψεις τους, προκειμένου να καταργήσουν το σημερινό αντιπροσωπευτικό σύστημα, χωρίς να μας λένε, μια και υπάρχει και μια πανσπερμία θέσεων, για την ιδεατή κοινωνία  που ονειρεύονται μια και κάτι ανάλογο δεν υπάρχει σε καμιά χώρα του πλανήτη.
Βεβαίως αν θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας, οφείλουμε να αλλάξουμε το σημερινό άθλιο σύστημα διακυβέρνησης, που γεννάει τους κάθε λογής «επαναστάτες».
Να καταργηθούν με το μαχαίρι οι πελατειακές σχέσεις και να αποσυνδεθούν, νομοθετική με εκτελεστική εξουσία. Αυτό για να γίνει πρέπει σε όλα τα εκλεγόμενα αξιώματα να ισχύσει ο περιορισμός των δύο πλήρων θητειών και οι υπουργοί να μην είναι βουλευτές.
Να δημιουργηθούν μονοεδρικές περιφέρειες και όταν προκαλούνται πρόωρες εκλογές να είναι για το υπόλοιπο της θητείας. Να μειωθούν οι βουλευτές και οι υπουργοί και να περιοριστούν τα κάθε λογής προνόμια όσων αναλαμβάνουν κάποιο ρόλο στα δημόσια πράγματα της χώρας.
Να λειτουργήσει η αξιοκρατία παντού στο δημόσιο και να καταργηθούν οι ποικιλώνυμοι γραμματείς, που από τη μια στηρίζουν το κομματικό κράτος,  κι από την άλλη δεν συμβάλουν στην ομαλή συνέχεια του. Να γίνει μια προσπάθεια κωδικοποίησης των νόμων με σκοπό να περιοριστεί δραστικά η πολυνομία και η κακονομία.
Η δημοκρατία οφείλει να θωρακιστεί απέναντι στους επικριτές της, με κινήσεις που θα διορθώσουν πολλά κακώς κείμενα, προκειμένου το πολιτικό προσωπικό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και να μην συνεχίσει η απαράδεκτη κατάσταση των επαγγελματιών πολιτικών, που δια βίου βρίσκονται στα βουλευτικά ή τα υπουργικά έδρανα.
Αντί λοιπόν να ακούμε κραυγές στο κοινοβούλιο όπως αυτές της ημέρας εξόδου του Δ. Κουφοντίνα, καλό θα ήταν να εκχωρήσουν τα υπέρμετρα προνόμια τους, με σκοπό να απαντήσουν έτσι θετικά στους επικριτές του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Αλλά σε μια τέτοια εξέλιξη οφείλουν να συμβάλλουν και με τις επιλογές τους οι ίδιοι οι πολίτες…
στηρίζουν το κομματικό κράτος,  κι από την άλλη δεν συμβάλουν στην ομαλή συνέχεια του. Να γίνει μια προσπάθεια κωδικοποίησης των νόμων με σκοπό να περιοριστεί δραστικά η πολυνομία και η κακονομία.
Η δημοκρατία οφείλει να θωρακιστεί απέναντι στους επικριτές της, με κινήσεις που θα διορθώσουν πολλά κακώς κείμενα, προκειμένου το πολιτικό προσωπικό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και να μην συνεχίσει η απαράδεκτη κατάσταση των επαγγελματιών πολιτικών, που δια βίου βρίσκονται στα βουλευτικά ή τα υπουργικά έδρανα.
Αντί λοιπόν να ακούμε κραυγές στο κοινοβούλιο όπως αυτές της ημέρας εξόδου του Δ. Κουφοντίνα, καλό θα ήταν να εκχωρήσουν τα υπέρμετρα προνόμια τους, με σκοπό να απαντήσουν έτσι θετικά στους επικριτές του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Αλλά σε μια τέτοια εξέλιξη οφείλουν να συμβάλλουν και με τις επιλογές τους οι ίδιοι οι πολίτες…