Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Η θρησκευτική βία στις διεθνείς σχέσεις


Γράφει ο
Παναγιώτης Καραφωτιάς
     Είναι γνωστό ότι η βία είναι συνυφασμένη με τη φύση, ιδιαίτερα το φόβο τουλάχιστον όσον αφορά στο ζωικό βασίλειο  πρώτιστα και ουσιαστικά για επιβίωση. ΄Αλλοι λόγοι ανάγονται στο ερωτικό στοιχείο, της κατάκτησης και επίσης της υπεροχής και επικράτησης. Βέβαια, όταν αναφερόμαστε στα λογικά όντα, τον άνθρωπο, τότε η βία αποτελεί μια πολύ πιο σύνθετη λειτουργία με διάφορους παραμέτρους ως αιτία όπως: επιβίωση ατομική, συλλογική, εθνική, ιδεολογική, θρησκευτική, οικονομική, κοινωνική κ.λπ. Και η βία μπορεί να εξωτερικευθεί άμεσα ή έμμεσα, με μέσα υλικά, ιδεολογικά, ψυχολογικά, τεχνολογικά κ.ά.
   
 Στις πρωτόγονες κοινωνίες η βία αποτελούσε μια απλή υπόθεση επιβίωσης σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο ώσπου κάποιοι μάγοι-ηγέτες κ.ά. είτε εξαιτίας προσωπικής ιδεοληψίας είτε για λόγους επιβολής τους στην ομάδα, αξιοποιώντας το στοιχείο της άγνοιας και του φόβου, εισήγαγαν το θρησκευτικό στοιχείο, της άγνωστης υπεράνθρωπης δύναμης, της θεότητας, είτε με είδωλα είτε με φυσικά φαινόμενα. Και το στοιχείο αυτό, θεσμοθετημένο, υπήρξε κυρίαρχο για χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί. Είναι επίσης γνωστό πόσο καίριο ρόλο διαδραμάτιζε ο θρησκευτικός παράγοντας στην αρχαιότητα στα πλαίσια πολυθεϊστικών και μονοθεϊστικών δογμάτων και τις τραγικές περιπτώσεις ανθρωποθυσιών για εξευμενισμό θεοτήτων. Και το στοιχείο αυτό υπήρξε πάντα καταλυτικό για ειρήνη ή πολέμους.     
      Συγκλονιστικά ορόσημα θρησκευτικής βίας παραμένουν εκείνα που αναφέρονται στο βίο και την πολιτεία των δώδεκα θεών του Ολύμπου καθώς και στην Παλαιά Διαθήκη. Στην αρχαία Ρώμη και το Μεσαίωνα  το ίδιο στοιχείο διαδραμάτισε πάλι καίριο ρόλο με τους διωγμούς και τις θυσίες Χριστιανών, τις Σταυροφορίες, την Ιερή Εξέταση κ.λπ.  Τον καίριο δε  συνδετικό κρίκο  στα περισσότερα δόγματα αποτελεί το στοιχείο της «αμαρτίας» των ανθρώπων και ο επακόλουθος φαύλος κύκλος της διαχρονικής ποινικοποίησής τους στα πλαίσια πρόκλησης φόβου, τύψεων, τιμωρίας, μετάνοιας, εξευμενισμού κ.λπ., σύνδρομα στα οποία κυκλώματα επιτηδείων επένδυσαν  και επενδύουν στο έπακρον  τα πάθη ή/και συμφέροντά τους.       
     Αποτελεί δε εντυπωσιακή συγκυρία ότι σε προφητείες χωρών όπως η Κίνα, το Ιράν, οι Ινδίες κ.ά.  το στοιχείο της βίας εκδηλώνεται μέσω θεοτήτων υπερφυσικών ικανοτήτων για την αντιμετώπιση «δράκων», «τυφώνων» κ.λπ. ενώ, σε αντιδιαστολή, οι προφήτες  της χριστιανικής θρησκείας αρνήθηκαν την όποια βία. Επίσης,  με τη δημιουργία κρατών και κρατών-εθνών και την ευρύτερη και προηγμένη θεσμοθέτηση δογμάτων, το θρησκευτικό στοιχείο διαδραμάτισε καίριο ρόλο τόσο στο εσωτερικό όσο και στις διεθνείς  σχέσεις. Ωστόσο, μετά την αποσύνθεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σημειώνεται και η παρακμή, σε ένα βαθμό, του θρησκευτικού φανατισμού και η μετέπειτα ειρηνική συνύπαρξη χριστιανικών δογμάτων. Η Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648 αποτελεί  καταλυτικό ορόσημο.
     Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο θρησκευτικός παράγοντας δεν έπαιξε ουσιαστικό ρόλο. Τα κύρια αίτια ήταν πολιτικά, στρατηγικά και  οικονομικά  στα πλαίσια της ισορροπίας δυνάμεων και του status quo. Το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στον Ψυχρό Πόλεμο το θρησκευτικό στοιχείο αξιοποιήθηκε μεθοδικά με την έννοια της επίτευξης συμμαχίας των χριστιανικών κρατών εναντίον του κομμουνιστικού μπλοκ. Και το στοιχείο αυτό διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στην περίοδο αυτή όπου είχαν επιστρατευθεί  όλες οι δυνάμεις, υποτίθεται του «φωτός», εναντίον των δυνάμεων του «σκότους», και τα θρησκευτικά δόγματα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα  για τον έλεγχο των λαϊκών μαζών με τις όποιες συνέπειες. Σίγουρα το θρησκευτικό συναίσθημα προάγεται και αξιοποιείται στο έπακρον από τους εκάστοτε εξουσιαστές για πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς κ.ά. λόγους, που έχουν άμεση σχέση με την απόκτηση και διατήρηση της εξουσίας. Πολλοί δε θρησκευτικοί ηγέτες έχουν συνεργαστεί και εξακολουθούν με τα όποια πολιτικά καθεστώτα, ολοκληρωτικά κ.λπ. ακριβώς για την απόκτηση και νομή της εξουσίας στο πλαίσιο του  θεσμοθετημένου συστήματος κοινωνικού αποκλεισμού. 
    Σήμερα, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιοχές του Πλανήτη {M.A., Bαλκάνια, Θιβέτ κ.ά.}το θρησκευτικό στοιχείο αναζωπυρώνεται ώστε να χρησιμοποιείται από κάποια εξουσιαστικά κέντρα ως μοχλός  πρόκλησης συγκρούσεων για ευνόητους λόγους. Δεν είναι δε τυχαίο ότι ο περιβόητος Χάντινγκτον διακήρυξε το αναπόφευκτο (;) σύγκρουσης πολιτισμών. Αν, όμως, κάποιος μελετήσει διάφορες περιπτώσεις, θα διαπιστώσει ότι και ο θρησκευτικός παράγοντας έχει χρησιμοποιηθεί με τη συνεργία τρίτων ως μοχλός πρόκλησης διχασμού και συγκρούσεων γιατί πριν οι διάφορες εθνότητες και θρησκευτικές κοινότητες συνυπήρξαν  ειρηνικά. Δυστυχώς, το στυγνό ανταγωνιστικό σύστημα επενδύει και στον θρησκευτικό παράγοντα εισάγοντας και τα θρησκευτικά δόγματα στο παγκόσμιο χρηματιστήριο κερδοσκοπίας και εξουσιομανίας. Και οι θρησκευτικές δοξασίες διαχέονται με τα όποια συστατικά άδηλης ή έμμεσης βίας όπως δογματικού φανατισμού, φόβου, δεισιδαιμονιών, τυπολατρίας, αφορισμών κ.ά. μεθόδων ενοχοποίησης, τιμωρίας και αποκλεισμού. Είναι δε ιδιαίτερα λυπηρό ότι και θρησκευτικά δόγματα, που διδάσκουν την ελεύθερη και ειρηνική συνύπαρξη των κοινωνιών, αντί να συναινούν ενωτικά, γίνονται συχνά όργανα διχαστικών σκοπιμοτήτων εξουσιαστικών κύκλων συμβάλλοντας έτσι και διαιωνίζοντας τις συγκρούσεις. Ακόμη, ολόκληρες στρατιές θρησκευτικών και παραθρησκευτικών οργανώσεων, με πολιτικές κ.λπ. διασυνδέσεις και σκοπιμότητες  στα πλαίσια προσηλυτισμού και εξαγοράς, διχάζουν και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και γαλήνη σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είναι τυχαία η εμφάνιση νέων θρησκευτικών δοξασιών και ακόμη φανατικών ομάδων σαν αυτή στην κεντρική Ρωσία όπου περίμεναν τη συντέλεια του κόσμου,  ή εκείνων στις ΗΠΑ που κατέληξαν σε ομαδική αυτοχειρία . Επίκαιρο διαχρονικά είναι το περίφημο του Αμερικανού Καθηγητή William Sumner :« Εάν θέλετε πόλεμο, γαλουχείστε  με δόγματα» (If you want war, nourish a doctrine”) !
     Ένα άλλο καίριο χαρακτηριστικό της παθολογίας θρησκευτικών δοξασιών είναι η μερική ή καθολική απαξίωση της βιολογικής (υλικής) υπόστασης των ανθρώπων και η έμφαση αποκλειστικά στην πνευματική τέτοια σε σημείο που να προκαλούν ψυχολογικό και κοινωνικό διχασμό. Με την τρομοκρατική επίθεση στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο 2001, ανασύρεται και το στοιχείο του φονταμενταλισμού στο οποίο συνυπάρχει και το θρησκευτικό το οποίο διαιωνίζεται  σε διάφορα μέρη όπου υπάρχουν εμφύλιες διαμάχες και συμβάλλει στη σύνθεση και αποσύνθεση του πολύμορφου και πολύπτυχου παζλ  των διεθνών σχέσεων. Και ο φονταμενταλισμός έχει ήδη παγιωθεί στη συμπεριφορά ατόμων και ομάδων, και χρησιμοποιείται μεθοδικά και στη θρησκευτικότητα από οργανωμένα πολιτικά κ.ά. κυκλώματα που επενδύουν στα παραπάνω στοιχεία για δικούς τους λόγους.   Εκείνο, πάντως, που αποτελεί την κορυφαία πράξη υπομόχλευσης και της θρησκευτικής βίας, έμμεσα ή άμεσα, είναι η πρόκληση από εξουσιαστικά κυκλώματα τεχνητών «κατακλυσμών» κοινωνικού αποκλεισμού, όπου διαχέεται ευρύτατα ο φόβος και ο πανικός και δημιουργούνται «κιβωτοί» σωτηρίας για τους «εκλεκτούς». Δυστυχώς, μολονότι η διεθνής κοινότητα έχει σημειώσει πρόοδο στον επιστημονικό, τεχνολογικό κ.ά. τομείς, στον τομέα  της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών εθνικών  και θρησκευτικών μειονοτήτων η πρόοδος καρκινοβατεί κιαυτό γιατί στις εθνικές και θρησκευτικές διαμάχες και συγκρούσεις κάποιοι εξουσιαστικοί κύκλοι κεφαλαιοποιούν, όπως  ήδη επισημάνθηκε,  τα συμφέροντα και προνόμιά τους σε βάρος της ειρηνικής συνύπαρξης γιατί απλούστατα η ειρήνη δεν πουλάει ενώ τα προϊόντα και υποπροϊόντα των συγκρούσεων {ανταγωνισμός, εξοπλισμοί, συστήματα ασφαλείας κ.λπ.} μοσχοπουλάνε! Και φθάσαμε στην τραγωδία και φρίκη Τζιχαντιστών!
     Η διακήρυξη της ΟΥΝΕΣΚΟ στο προοίμιό της αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εφόσον οι πόλεμοι γεννιούνται στη σκέψη των ανθρώπων, εκεί πρέπει να  οικοδομήσουμε τις άμυνες της ειρήνης». Κι εδώ έγκειται η αξία και σημασία της  γνήσιας δημοκρατικής παιδείας που να προάγει την αρμονική συνύπαρξη των λαών σύμφωνα με το Χάρτη του ΟΗΕ και την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αμβλύνοντας  και γεφυρώνοντας και τις θρησκευτικές διαφορές και διαμάχες ώστε να εδραιωθεί η γνήσια ειρήνη, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου