Περί Ευθύνης Υπουργών και γενικά Πολιτικών

Γράφει ο Θανάσης Γριτσόπουλος
 Σάλος  μεγάλος ξαφνικά όταν τελείωσε το μαγείρεμα των πληροφοριών των Αμερικανών και των καταθέσεων των εντοπίων υπο προστασίαν μαρτύρων για το σκάνδαλο της ΝΟΒΑΡΤΙΣ και βαλθήκαμε να ρίξουμε την ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας σε 10 πρόσωπα που είχαν την ευθύνη πριν από κάποια χρόνια για την κυκλοφορία των φαρμάκων, αφήνοντας έξω κάποια άλλα πρόσωπα που έχουν την ευθύνη μέχρι σήμερα, λες και το πρόβλημα τα τελευταία δυο η τρία χρόνια έχει λυθεί. Θα επακολουθήσει ντόρος πολύς και κατηγορίες για προδοσία και παράνομο πλουτισμό ένθεν
και ένθεν και στο τέλος με κάποια άνευ ερείσματος ετυμηγορία θα αποφασισθεί οτι το αδίκημα για τους μεν παραπεμφθέντες έχει παραγραφεί, για δε τους μη παραπεμφθέντες θα πρέπει να ασχοληθεί κάποια μελλοντική Βουλή όταν θα έχει πλέον παραγραφεί και τυχόν δικό τους αδίκημα η παράλειψη.
Ομως σχεδόν ταυτόχρονα, προέκυψε και το ζήτημα της επιδότησης του ενοικίου των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών, για το οποίο μάθαμε τα εξής ωραία.  Ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2015 μέσα στο πολυνομοσχέδιο που λέγεται Τρίτο Μνημόνιο με μια διάταξη που καταχωνιάστηκε ίσως την τελευταία στιγμή και που πιθανότατα δεν αντιλήφθηκαν οι ψηφίσαντες το νομοσχέδιο, είτε ψήφισαν θετικά,  είτε αρνητικά. Πάντως σήμερα άπαντες συμφωνούν οτι αν την εγνώριζαν δεν θα την ψήφιζαν, διότι παρ’ οτι τυγχάνει  η διάταξη νόμιμη δεν είναι και ηθική, καθ΄ όσον στερείται ορισμένων συστατικών για να γινει και ηθική,   π.χ. χρειάζεται μερικούς οικονομικούς φραγμούς,  δηλαδή εισοδηματικά κριτήρια. Και επειδή κάποιος Υπουργός κρίθηκε ανήθικος, διότι ενώ είχε υψηλά εισοδήματα  πήρε την ανώτατη επιδότηση, αποπέμφθηκε από το κυβερνητικό σχήμα δια παραιτήσεως, ενώ κάποιοι άλλοι που είχαν αιτηθεί την επιδότηση αλλά για διάφορους λόγους δεν την είχαν εισπράξει γλύτωσαν την αποπομπή όμως οχι και την διαπόμπευση. 
Και τελικά παραμένει το ερώτημα. Ποιός  τοποθέτησε ή μάλλον έκρυψε την επίμαχη τροπολογία στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και ποιά πρόθεση είχε. Είναι τόσο εύκολο να κρύψει κανείς μέσα σε ένα νομοσχέδιο μια τέτοια τροπολογία και να ψηφιστεί το νομοσχέδιο χωρίς κανένας από τους ψηφίζοντες να  την αντιληφθεί. Και τέλος  αφού ψηφισθεί ο νόμος πώς αποκαλύπτεται η τροπολογία φάντασμα για να μπορέσει να παράξει το επιθυμητό αποτέλεσμα.  Ποιός μπορεί να προσθέτει και να αφαιρεί άρθρα και τροπολογίες κατά βούληση στα υπο ψήφιση σχέδια νόμου. Και αφού εκ των πραγμάτων απεδείχθη οτι η τροπολογία ηταν φωτογραφική γιατί μετα την τιμωρία του ωφεληθέντος δεν αναζητείται και δεν  τιμωρείται και ο παρανόμως ωφελήσας. Αφού κάθε παρεμφερής παροχή συνοδεύεται από περιορισμούς εισοδηματικών κριτηρίων (επίδομα θέρμανσης, παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, επίδομα Χριστουγέννων) γιατί στην συγκεκριμένη ξεχάστηκαν τα κριτήρια αυτά. Και γιατί κανείς δεν κατονομάζει τον δράστη. Μήπως πάλι πρέπει να περιμένουμε μερικά χρόνια για να φτιάξουμε μια εξεταστική επιτροπή όταν θα έχει παραγραφεί το αδίκημα;