Ένα παραμύθι που κρατάει χρόνια

Κώστας Τσαούσης

Κάποτε, «τα δικά μας παιδιά» τα λέγανε και «νέα τζάκια». Από πότε έχουν περάσει 30 χρόνια αλλά το «παραμύθι» συνεχίζεται και με νέα επεισόδια – με νέα σενάρια και νέους πρωταγωνιστές.

 Παρόλα αυτά ο βασικός πυρήνας του «παραμυθιού» μένει ο ίδιος και απαράλλακτος. Δίχως να πέρασε μια μέρα, δίχως να τον άγγιξε ή να μπορεί να τον αγγίξει ο χρόνος.
Ας έρθουμε, λοιπόν, στον πυρήνα του «παραμυθιού». Η εξουσία – οι εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας- θέλουν να έχουν και να συναλλάσσονται με «τα δικά μας παιδιά», με τους «κολλητούς» τους. Οι τελευταίοι διευκολύνονται να παίρνουν τα φιλέτα από τις μεγάλες δουλειές και εκείνοι εις ανταπόδοση φροντίζουν για τα «λιβανιστήρια» αλλά και για το «πόπολο»… Τα «λιβανιστήρια» άλλοτε ήταν εφημερίδες (μια πρωινή και μια απογευματινή)- μετά έγιναν …ιδιωτικά κανάλια και στην ψηφιακή εποχή μας, μια πολυκάναλη πλατφόρμα που χωράει να φιλοξενεί τα πάντα… Από την άλλη, οι «κολλητοί» πρέπει και να εμφανίζονται ως επενδυτές – αγοράζουν (Κύριος οίδε…) επιχειρήσεις («πεταμένα λεφτά» οι περισσότερες) για να έχουν να λένε οι τοπικοί πολιτευτές για τον «άγιο τον άνθρωπο που ήρθε και έδωσε δουλειές»). Κάπου εκεί, υπάρχει θέση και για μια ομάδα – ο βασικός πολιορκητικός κριός.

Θα μπορούσα να γράψω και ονόματα και διευθύνσεις. Μάλιστα, οι λίστα θα ξεπερνούσε τα όρια ενός post. Αλλά, δεν είναι εκεί η ουσία! Η τελευταία βρίσκεται στις νοοτροπίες των εκπροσώπων της εκτελεστικής εξουσίας που αρνούνται να παίξουν με καθαρούς όρους το πολιτικό παιχνίδι. Αρνούνται την Δημοκρατία και τους κανόνες της και φλερτάρουν ασύστολα με τις κάθε λογής καθεστωτικές αντιλήψεις.

Η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού στη χώρα μας όταν καταφθάνει μετά τις εκλογές στις υπουργικές πολυθρόνες αρνείται να κατανοήσει τις ίδιες τις λειτουργίες της αγοράς και της οικονομίας και επιχειρεί να επιβάλλει τις δικές της πραγματικότητες κόντρα στη κοινή λογική και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των πολιτών.

Ευτυχώς, για τον τόπο και τους πολίτες αυτής της χώρας υπάρχουν και εκλογές… Και τότε, «ανεμομαζώματα ανεμοσκορπίσματα». Οι «κολλητοί» αναζητούν καινούργιες γνωριμίες αφήνοντας στη μοίρα τις αποσκευές τους και οι πρώην κυβερνητικοί αναζητούν τις κάθε λογής άμυνες τους…

Ελπίζω πως κάποια στιγμή το «παραμύθι» να τελειώσει.